MEM hasi da, urtero bezala, eta gu konturatu gabe. Urtea amaitu arte proposamen asko izango dira Bilbon jaialdi honi esker, guztiak ohikoak diren performance, dantza edo antzerkiengandik aldenduta. Txema Agiriano da bertako zuzendarietako bat, berarekin hizketaldia izateko aukera izan genuen.
Aurtengoa jaialdiaren bostgarren zita dugu. Baduzue zerbait ospatzeko?Bai, bost urte gabiltza, eta aurrera. Honek pozez betetzen gaitu. Posible izan bada hasieratik lagundu gaituzte pertsona guztiei esker baino ez da. MEM ez da ohiko musiken jaialdia, eta gero eta garrantzi handiago du begietatik sartzen den arteak, gero eta performance, antzerki, dantza, etab. proposamen gehiago baitago. Aurten Peter Bosch eta Simone Simons (azken honi Golden Nika saria eman diote Linzeko jaialdian, teknologia berriak lantzen dituenen artean garrantzitsuena) bikote holandarra izango dugu, egitasmo garrantzitsu bezala. Bestalde, gure inguruko artista plástiko anitz izango ditugu, hauetako askok margoa erabiltzen dutelarik.
5 urte hauetan badago pertsonaia asko izendatzaile komun bezala lan egin dutenak: Txema Agiriano, Eduardo Gaviña, etab.Hemengo eta kanpoko artista asko izan da, hasieratik lagundu digutenak, modu batean edo bestean. Aurten memoria egitea otu zaigu eta horietako batzuk gurera gonbidatu ditugu: Iñaki Saez, Alberto Lomas, Felipe Uribarri, Pilar Baizan eta zuk aipatzen dituzun biak egongo dira. Uste dut pertsona horiek MEM sentimendua hartu dutela eta hori oso gustuko dugu.
Baina guzti hau testuinguru oso (agian gehiegi) undergroundean mugitzen da. Ez da gutxi batzuentzat egindako jaialdia?Bilbok badu historia, memoria underground oso garrantzitsua. Behetik hasi den mugimendu handia izan da betidanik Bizkaiko hiriburuan, beti egon da kultura aitzakia hartuta edozertarako bildu den jendea, eta hor jaio zen MEM. Gaztetxeetan, erakustoki alternatiboetan, autokudeatutako disziplina anitzeko guneetan MEM denaren memoria dira. Baina MEM ez da undergroundean gelditzen, Bidebarrietako liburutegira, Guggenheimera, Euskalduna Jauregira ere egingo baitu salto. Dena da kultura eta gure gaurkotasunaren parte da. Ez dugu uste minoritarioak garenik. MEMek egiten duena batzuentzat zein besteentzat balio dezake, eta guk oso gustuko dugu mota guztietako jendea guregana hurbiltzea. Iaz adibidez gauza asko egin genituen kalean, “tuneatutako” kotxeekin kontzertua adibidez, Areatzan. Edo Bilbao La Viejan egin genuen esposaketa, eskaparateetan artista gazteei esposatzeko aukera emanez. Bi minutu hartu behar dira programa irakurtzen, eta ziur gauza interesgarri eta hurbilekoak topatuko dituzula.
Agian aurtengo kontzertu interesgarriena abenduaren 22an izango da, Damo Suzuki, Rober! Rhumba, Xabel Vegas, Kaki Arkarazo, Galder Izagirre eta Mikel Abrego parte hartuko dutelarik. Zerbait aurreratzeko moduan zaude?Itzela izango da, ziur. Horrelakoak eszenatoki gainean jarrita ezin da beste modu batean izan. Agian ustekabea hartuko du, inprobisazio dosi handiak izango baitira (baina ez zoroki, momentu hauetan entsaiatzen ari baitira).
Bestalde, abenduaren 15 eta 16an Bilborocken kontzertu handia izango da: noise delakoaren gailurrean kokatzen duguna: Merzbow.
Esango nuke gero eta jaialdi zaratazale eta urratzailea dela. Nora heltzeko asmoa duzue?Beno, lehenengo urtean ere fuerte hasi ginen, Whitehouse taldea izan genuen orduan (basati hutsak). Ahal dugun tokirarte helduko gara, zalantza barik. Gure ideia ez da besteek egin nahi dituzten kontzertuak egitea, baizik eta besteek egin nahi ez dutena egitea, proposamen zailak edo muturrekoak direlakoan. Guk ez dugu biran dauden artistekin lan egiten, esklusiban ekartzen ditugu jaialdirako. Askatasun osoa ematen diegu nahi dutena egiteko, eta beraiek ere eskertzen dute, noski. Sonic Youth taldeko Lee Ronaldo ekarri genuenean, adibidez, jotzen zuen bitartean egin berri zuen filme bat jarri zigun eta kontzertu osoan ez zuen kitarra modu “ohikoan” jo.
Informazio gehiago, eta programa:
www.musicaexmachina.com
