lunes, 4 de junio de 2007

Euriaren zapore gozoa

Egun motela, makala, arraro horietarikoa altxa da gaurkoan. Kaleak eguzki izpiek itsututa, zikinkeriaz estalita eta labezomorroz beteta ikusi ditut. Lanerako bidean kamiseta izerdiz busti dut nahiz eta goiza besterik ez izan. Azkenean, lantoki barruan, kanpoan zeuden 30 graduak 35 gradu pisutsu bihurtu dira. Hori nahikoa ez balitz haize korronte xume baten gabeziak ordenagailuen lehortasunarekin batera giroa jasangaitza egiten dute.
Nire burmuina gurina bezain urtua eta itsaskorra zegoen unean paseatu du bulegotik bere irribarre ederra Laurak. Gaur ordea irribarre hori marrazten duten ezpainak ez dira niretzako. Lauraren begi marroi argiak bilatzen nituen bitartean galde egin diot nirekin hitz egiteko tarterik duen. Zoritxarrez pikutara bidaltzen ninduten hitzekin egin dut estropezu. Triste eta burumakur pasa dut amaitezina egin zaidan azken lanordua.

Bulegotik Errumaniaren independentzia egunaren omenezko Bulevar 1 Decembrie 1918 etorbidetik egin dut ihesi. Calea Motilor jarraituta Ursus garagardo fabrika albo batetik pasa eta Manastur kaletik Kaufland supermerkatu alemanera iritsi naiz. Kaufland  hitzak “erosketen lurraldea” esanahi du alemanez, Klausenburgen dagoen supermerkatuak ordea hildakoen lurraldea dirudi. Ehunka kotxeren atzean enpresaren izena daraman afixari begiratuta ehunka hilobi ikusi daitezke. Ezleku handi honetan ia ordu bete eman dut naufrago. Poltsikoetako dirua xahututa kanpora irteten saiatu naiz. Momentu horretan ordea kazkabarra gogoz ari zuen. Izotz bolatxoek euri jasa beldurgarri bati eman diote txanda orduan. Une horretan mundua zatika erortzen zaidala sentitu dut. Ahituta nire gorputzaren izerdia hezetasun hotz bilakatu dela konturatu naiz.

Euriak sortutako amildegiaren azpian ibiltzen musika entzutea eta arpegian irribarre bat jartzea da geratu zaidan gauza bakarra. Aurpegitik behera irristatu zaizkidan euri tantak nire malkoak bilakatu dira. Estilo sobietarreko etxe bloke erraldoien artean tximisten txinpartek eta trumoi hotsek hiria bonbardatzen ibiliko balira bezala sentiarazi naute.

Beroa eta euria, supermerkatua eta hilerria, Laura eta ni. Dualtasun hauei azalpen bat bilatzen saiatzen ari nintzen unean The Story Of My Life Millencolin talde suediarraren kantu zahar bezain famatua entzuten hasi naiz kasualitatez. Eta hau? Zertara dator hau?


The Story Of My Life


The story of my life, well let's just say it's a fork and a knife
there is one thing on my mind, one thing all the time, I got to fill my mouth
got no favorite meal, I say every meal is clean if it fills me up for real
my belly's big and it's just a start, my appetite is my heart
and when I had enough I just through up and laugh.

This time, it's not a cow, it's kind of personal, can't explain to you why
this time, it's not a cow, so Mr. PC are you ready to bow.

Breakfast in bed, the bed's in the kitchen so it's easy to be fed
and when I'm fed, yes, when I'm fed, I go right back to bed
food and sleepwatch, the thing should keep me from having too much
sometimes it feels that I could kill for desert.

The story of my life, a big fork and the sharpest knife
I guess this solid bridge leads me on to the nearest fridge
not a pig, sheep, chicken, moose, duck, snake, horse or a frog.



Life On A Plate Millencolin

No hay comentarios:

Publicar un comentario