Lasai, urria aldera Donostia eta Gasteiz bisitatuko omen du Ballet Argentino mitikoak, baina momentuz Bilbo agurtu du dantzari argentinarrak, betirako uzten baitio dantzatzeari.
Aitortu behar dut nire lehenengo bisita zela horrelako dantzaldi batera. Ponposidadea espero nuen gau hartan Arriaga Antzokian, baina mito hutsean gelditu da dantzaren alderdi hori niretzat. Beno, Celsa eta Elisa deitzen ziren bi atso zeuden gure alboan, eta ez dakit zer egiten zuten han, agian ileapaindegian, hurrengo egunean lagunen artean Julio Bocca ikusten egon zirela komentatzeko. Dantzari aparta txalotzera ere ez ziren gelditu. Eta ez zen horren gaizki egon, alderantziz.
40 urte bete berri ditu gizonak, eta ez dugu geure burua engainatuko, nabaritzen da. Bere mugimenduak ez dira garai batean (bideoan) ikusi dizkiogunak. Baina alboan lagun bikain asko ditu, eta horrek multzoa benetan eder egiten du. Antzezlanaren trama honakoa: bi anai-arreben arteko amodio istorio ezinezkoa da, Marco eta Lucia. Familiak Lucia Francorekin ezkontzera derrigortzen du eta honek bien arteko amodiaz jakiten duenean Marco hiltzen du, aurretik Marcok Lucia hil zuelarik, borondate propioz.
Gizonen eta emakumeen arteko erlazioaz aritzean, bi figuren arteko interakzioa etengabekoa da, gizonezkoek emakumeak nahi bezala mugitzen dutelarik. Aipagarria benetan Pedro apaizaren papera, Lucas Segovia dantzariak antzeztua. Handia, gihartsua, baina sentimenez eta teknikaz hornitua. Aipatzekoa baita protagonistaren, Cecilia Figaredoren papera, sekulakoa, agian gau hartako bikainena, mugimendu perfektuak eta gorputzaren erabilpen zehatz eta ikertua.
Ikusten duzuenez artikulua sinatzen duena ez da guzti honetan aditua, baina benetan gozatu zuela aitortu dezake. Esandakoa, Donostiara edo Gasteizera joateko aukera baduzue, badakizue…
Info +: www.juliobocca.com
ez zan elisa, adela zan txotxo!
ResponderEliminar