Abenduaren 15ean Bilboko Kafe Antzokiak 10 urte bete zituen, eta ospatzeko jai erraldoia zegoen iragarrita. Hala izan zen.
Beti bezala berandu heldu ginen, baina momentu horretan jendez lepo zegoen Kafe Antzokia, esango genuke momenturik jendetsuena izan zela jaia hasi eta luntxa hasi bitartekoa. Orduan janaria etorri zen, eta aizue, pintxo ederrak! Halere, guk jada begirada eskenatokian jarrita geneukan, txori-txiki batek sorpresa ugari prestatuta zeudela kontatu baitzigun.
10 kandela zituen pastel handiak bete zuen eskenatokia, eta baita txanpainarekin busti bertan bildutakoak. Barra librea: zoramena. Jendea normala baino altuago hitzegiten hasi zen, eta noski, aurkezlea isiltzeko eskatu. Euskaltegiko talde asko somatu zitekeen, baita 40 urtetik gorako taldeak ere. Kafe Antzokia husten hasi zen, gero eta jende gutxiago zegoen lehenengo artista taularatu zenean, eta oso eroso geunden, kontzertu askotan baino erosoago. Mikel Urdangarin izan zen taularatzen lehenengoa Tapia eta Leturia eta gero, garai bateko bi abestirekin, eta gero Kirmen Uribe eta Rafa Ruedak hartu zuten lekukoa, olerki musikatu batekin. Rueda inoiz baino bakarlariago agertu zen Kafe Antzokiaren eskenatokian, bere lehenengo diskoari izena ematen dion kantua abestuz: Kea.
Gerora, Ander Lipusek jarraitu zuen, bertso-monologo bat botaz. Asier Serrano, Txuma Murugarren (Rafa Acebes eta Ekaitz Hern?ndez lagun zituela), Gari (ahots soilarekin) eta Anje Duhalde izan ziren gero, Pettiren laguntzaz. Honek eman zion amaiera musika emanaldiei, Lauaxetaren hitzetan oinarrituta egindako abestiarekin.
Gaua berotzen hasi zen, eta luzatzeko itxura zuen. Gu etxera joan ginen, aurpegian irribarrea genuela behin ere.
Urte askotarako.
No hay comentarios:
Publicar un comentario