Azkena Rock Festival 2005: rock, the power of guitars

Irailaren 2 eta 3a bitartean Azkena Rock Festival-a ospatu zen, urtero bezala, mendizabala parkean, Gasteizen.OSTIRALA 2:


Berandu iritsi ginen Gasteiza, eta Split 77 Bilbotarrak Towers Of London eta Rose Hill Drive galdu genituen. Pena bat, batez ere, azkenengo hauek oso ongi egon zirela entzun baikenuen. Baina berehala ahaztu genuen galdutakoa, aurrean baikenuen Chris Goss bere Masters of Reality taldearekin. Stoner rock ziztadak sartu zizkiguten, ongi maila musikalean eta opari batekin bukatuz, Nick Oliveri gonbidatu baitzuten taula gainera eurekin kantu bat jotzeko.


Drive-By Truckers-eko mutilen txanda iritsi zen ondoren. Nahiko urrunetik ikusi genituen hauek, eta beren rock amerikar klasikoarekin gozatu genuen arren, momentu batzuetan linealegia iruditu zitzaidan kontzertua.


Segidan, Gov't Mule-k jotzen zuen. Gasteizeko azkena aretoan egon ziren aurten bertan, baina orduan ezin izan nituen ikusi. gogoak nituen, beraz, hain kritika onak jasotzen dituzten hauek taulagainean ikusteko. Ikusgarria benetan, kantu luzeak, gitarra-solo izugarriak eta musiko bikainak (Warren Haynes guitar-hero papelean).


Wilco-ren ordua iritsi zen horrenbestez, baina ez nuen hasiera besterik ikusi. Egia esan ez dira nire talde gogokoena,dena den gustora ikusiko nituen, baina, Social Distortion-erako lekua hartu beharra zegoen! Han atera ziren Mike Ness eta bereak, forma bikainean daudela erakustera. Kontzertu izugarria, hereserki bat bestearen atzetik joaz, Mike Ness alde batetik bestera bere txiklea murtxikatuz eta ikuslegoa berotuz. Kontzertu ahaztezina, Johnny Cash-en Ring of Fire jo zuten eta Story of my Life-ekin bukatu. Agian azken diskako Footprints on my Cealing gehituko nuke errepertoriora, baina hainbeste kantu on dituzte!


Eta Deep Purple-en ordua zen jadanik. Gustora ikusi genituen, pentsatu baina forma hobean daudela egiaztatu genuen eta beren klasikoekin gozatu (smoke on the water eta highway star ez ziren falta izan). Gainera smoke on the water jotzeko Gov't Mule-ko Warren Haynes igo zen eskenatokira, ez dira tontoak kolaboratzaileak hautatzeko orduan...


Honenbestez bukatutzat eman nuen ostirala, gainean neraman nekeak behartuta eta The Dwarves-en musikak gutxi erakartzen nauela kontutan izanik, ohera joatea onena, larunbatean gozatu ahal izateko.


LARUNBATA 3:


Larunbatean bapo-bapo bazkaldu eta siestatxo bat egin genuen. Brant Bjork ikusteko garaiz iritsiko ginelakoan? baina loaren gauzak? ez genuen ez Hash, ez Brant Bjork eta ezta Electric Six ikusi! Ostiralean bezala lehenengo hiru taldeak ikusi gabe geratu ginen, beraz.


Dena den, hantxe agertu ziren Juliette eta The Licks, bere taldea, gure pena guztiak uxatzeko. Iggy Pop (bere bertsio bat egin zuten) edo PJ Harvey-ren influentziak nabaritu ahal izan ziren kontzertu entretenigarri bat eskeiniz. Azkeneko kantuan, gainera, ikuslegoaren gainera bota zuen bere burua, lehenengo ilaratan zeudenen gozamenerako?


Beste eskenatokira begira jarri ginen horrenbestez, Beasts of Bourbon ikusteko. Blues-rock-a da australiar hauek jorratzen dutena. Indartsuak eta zikinak.


Televisionek ez zigun gehiegi esaten lagun taldeko inorri eta erosketak egiteko aprobetxatu genuen. Kamiseta batzuk, diskaren bat eta prest Bad Religion ikusteko.


Ezin da esan Bad Religion bere momenturik onenean dagoela, baina kontzertu duina eskeini zuten. Arazo teknikoak izan zituzten, baina, hala ere, beren kantu ezagunenak jotzean jendea erotu egiten zen.


The Pogues-en txanda iritsi zen beraz. Shane MacGowan kantari originalarekin etorri ziren gainera (kopa bat eskuan zuela denbora guztian kantari). Kontzertu polita eskeini zuten.


Eta, ondoren, gaueko eta agian urteko kontzerturik onena iritsi zen: Queens of the Stone Age. Aho zabalik utzi gintuzten denak Josh Homme eta bere mutilek. Kantak luzatuz (No one knows kasu), izugarrizko bidaia sonikoak eskeiniz, Kyuss-en garaiak gogora ekarriz. Aipatu beharrekoa The Dwarves-eko kantariari eskeinitako dedikatoria Song for the Dead kantu izugarriaren aurretik: ?that guy can suck my cock!?. Azkeneko kantuan Chriss Goss maisua igo zen gainera piska bat kantatzera. Kontzertu borobila.


Queens-en kontzertua burutik ezin kenduz genbiltzala iritsi zen, bada, Monster Magnet-en ordua. Kostatu zitzaien Dave Windorf eta bereei soinu egokia lortzea, eta hasierako kantek ez zuten behar bezalako indarra izan, baina, arazoak konpondutakoan kontzertu ederra eskeini zuten. Psikodelia eta indarra nahastuz, Kyuss edo Black Sabbath-en ikutuekin. Powertrip, Space Lord edo Monolithic Baby! bezalako kantuekin zaila da kontzertu txar bat eskeintzea!


Konturatu gabe, beraz, bukatu zen aurtengo Azkena. Karpako dj-ekin dantzalditxo batzuk egin rock&roll doinuekin eta etxera, ahoan tonto-irribarrea nuela, Josh izeneko ilegorri baten erruz.