Pasa den ekainaren 3an Hamlet-ek Iru?an eman zuen beren birako kontzertuetariko bat, Materia euskaldunek telonero lanak egin zituztelarik.
Gaua ederki hasi zen, Materiako mutilek gogotsu ekin diotela ematen du hamletekin batera egin beharreko bira honi, jende ugariren aurrean ezagutzera emateko aukera itzelezkoa dela kontziente izanik. Formazio atipikoa dute oso, bajistaren faltagatik. Hiru dira hortaz, bi gitarrista eta bateria. Baina ez pentsa bajuaren falta hori gehiegi nabaritzen denik, ederki betetzen dute hutsunea gitarrek sortutako atmosfera dentso eta riff indartsuek. Beren azken laneko kantuak eskeinei zizkiguten batez ere (Forget the Music, Oihuka) eta esan genezake jendearen artean nahiko jarrera ona nabaritu zela euren musikarekiko. Estiloa definitzeko Ordu?a, esango nuke Refused-en fan sutsuak direla (euren bertsio bat ere jo zuten) eta Snapcase bezalako taldeak ere burura ekarriko dizkigute seguraski. Hurbiletik jarraitzeko moduko taldea, beraz.
Eta honenbestez hasi zen gaueko protagonisten emanaldia. Gogoak zeuden Hamlet taula gainean ikusteko. Madrildarren azken lanak iritzi kontrajarriak eragin ditu euren jarraitzaileen artean. Aurten argitaraturiko Syberia diskak melodiekiko jarrera irekiagoa erakusten du, batez ere ahotsetan, eta kantu ederrak sortu dituztela esan daiteke. Dena den, aldaketa melodiko horrek, euren fan metaleroenengan ez du onarpen handirik izan. Nola eutsiko zieten kanta hauei, bada, taulagainean? Nola erreakzionatuko zuen publikoak? Beste atentzio puntu bat bajista berria izango zen, ibilbide luzea eta gero, betiko bajistak bere postua utzi baitu. Kontzertu morbosoa beraz, ikustera gindoazena.
Boskoteak, ordea, duda guztiak argituz hasi zuen emanaldia: diska berriko hiru kanta joaz. Gogotsu, beren buruetaz seguru eta entzulego entregatu baten aurrean. Pikutara, beraz, duda-muda guztiak. Hamlet bizirik daude, inoiz baino biziago.
Hortik aurrerakoa gozamen hutsa izan zen. Beren klasikoak jo zituzten (Irracional, J.F., El color de los pa?uelos, Tortura-visi?n, Dementes cobardes, Denuncio a di?s...) eta baita beren diska berriko kanta gehienak ere (izugarria para toda una vida abestia, jendeak ere kantatu zuelarik).
Bajista berriari dagokionez, egoki bete zuen bere papera. Dena den, talde honetan begirada guztiak eta indar guztia bereganatzen dituztenak Molly eta Luis Tarrega dira, Augusto Sanchez-en bateriaren laguntzaz. Molly-k oso ongi bete zuen bere front-man papera, jendea berotuz eta ederki kantatuz. Luis, berriz, denbora guztian gelditu gabe, bere gitarra alde guztietara mugituz, saltoka. Energia hutsa taula gainean.
Honenbestez barrura sartu ziren, Artsaian bildu ginen guztiek ?beste bat!? eskatzen genien bitartean. Eta beste hiru eskeini zizkiguten, Antes y despu?s, no me arrepientoA, gauari amaiera ezin hobea emateko Lim?tate.
Haundiak dira Hamlet, edo hori sinestarazi zidaten behintzat, kontzertuak iraun zuen ordu eta erdian.
No hay comentarios:
Publicar un comentario